دوازده خصلت شهید لکزایی الگویی سرآمد برای پاسداران ومدیران

1. اخلاص

ایشان فردی مخلص و خدوم بود و اعتقاد داشت که هر کاری که بر اساس خلوص نیت و برای رضای خدا انجام پذیرد، نتیجه مثبت در پی خواهد داشت. از این رو همه کارها و برنامه‏های ایشان خالصانه و برای رضای خدا بود نه رضایت و خشنودی زودگذر خلق خدا.

2. بصیرت

ایشان حقیقتاً بصیر بودند و دانا. ایشان عملاً نشان دادند که در گرد و غبار فتنه‏ها با بصیرت و بینایی کامل موضع گیری کرده و سره را از ناسره، حق را از باطل و خوب را از  بد تشخیص دادند و بر اساس همان بصیرت و بینش والا عمل می‏کردند.

3. ولایتمداری

ایشان ذوب در اسلام و مطیع ولایت بودند و سعی داشتند همیشه ایام تصمیم گیری‏ها، برنامه‏ها و سخنرانی‏های خود را مطابق با منویات مقام معظم رهبری تنظیم کنند.

بارها از او شنیدم که می‏فرمودند: «بایستی در رکاب ولی امر مسلمین بوده و لحظه‏ای از پیروی محض از منویات و فرمایشات ایشان غافل نشویم؛ نه از ایشان جلوتر و نه عقب‏تر حرکت کنیم بلکه پشت سر ایشان حضور داشته و آماده دفاع از ولایت باشیم».

4. وقار و متانت

حقیر بارها و بارها به این خصوصیت اخلاقی ایشان یعنی متانت و وقار موجود در جوهره شخصیت ایشان غبطه می‏خوردم. وقار و متانت در چهره ایشان کاملاً آشکار بود و همین باعث شده بود که هر شخصی تحت تأثیر اخلاق و وقار و متانت ایشان قرار بگیرد.

5. زهد و پارسایی

زهد و تقوای ایشان باعث شده بود که هر شخصیتی با هر درجه و رتبه‏ای در همان لحظه اولِ دیدار مجذوب وی شود.  این زهد و پارسایی از نتایج خودسازی و خداشناسی و اخلاص ایشان بود.

6. پرهیز از سخنان لغو و بیهوده

نه من و نه هیچ یک از همکاران، هیچگاه از ایشان سخن لغو و یا نامربوط نشنیده بلکه تمام سخنان ایشان حاوی نکات مهم اخلاقی و عرفانی و سیاسی و تشکیلاتی بود.

7. پرهیز از غیبت

در مدت ۲۷ سال آشنایی که با ایشان داشتم با اطمینان قلبی ابراز می دارم که در جلسات، نشست‏ها، گفتگوها و حتی نشست‏های دوستانه غیراداری یک بار هم غیبت برادران دینی را از ایشان نشنیدم.

8. خادم و دوستدار خانواده شهدا

بارها و بارها دیدم که با درجه سرداری و مسئولیت مهم، در هنگام مواجه با پدر شهیدان خم شده و بر دستان پدران شهید بوسه می‏زند.

آری! «پدر شهیدان خدری» خوب می‏داند چه می‏گویم. خداوند رحمت کند «پدر شهیدان میرحسینی» را؛ که اگر بود می‏دانست چه می گویم ...

این خم شدن و بوسه زدن بر دستان پینه بسته یعنی نهایت خضوع و خشوع. آری ایشان ملجأ و مأمن خانواده معظم شهدا بودند. امروز حتماً خانواده شهدا احساس غربت می‏کنند چرا که از هر کجا که ناامید می‏شدند به ایشان مراجعه و مشکلشان حل می‏شد. نمی‏دانم این روزها خانواده محترم شهدا  به چه کسی مراجعه خواهند کرد و یا خانواده شهدای بخش پشت آب باز هم در پنجشنبه آخر سال شاهد برگزاری یادواره فرزندان شهیدشان خواهند بود یا نه؟ نمی‏دانم!

9. صبوری

به نظر حقیر اگر «صبر ایوب» را به ایشان نسبت دهیم سخنی به گزاف نگفته‏ایم؛ چرا که ایشان با توجه به تمام مصائب و مشکلات کاری هیچ وقت عنان صبر را از دست نداده و کم صبری و موضع گیری منفی نداشته، بلکه با صبر و تحمل و خویشتن‏داری به عنوان سنگ صبور بسیجیان، پاسداران و مردم بود. هیچ گاه عصبانیت را در چهره ایشان ندیدیم؛ یعنی در واقع لقب «کاظم الغیظ» شایسته ایشان بود.

10. مدیر و مدبر

ایشان در واقع تمامی خصوصیات یک مدیر عالی و موفق یک سازمان را همچون برنامه‏ریزی، سازماندهی، بسیج منابع و امکانات، اجرا، نظارت و کنترل را دارا بودند. ایشان در واقع تئوریسین بسیج و مدیر و مدبر در همه امورات بودند.

پنج مسئولیت اساسی و همه در یک زمان همچون "جانشین سپاه سلمان"، "دبیر ستاد احیای امر به معروف استان"، "مسئول مرکز مهدویت استان"، "مسئول جامعه امدادگران عاشورا" و "رئیس هیئت امنای گلزار شهدای حضرت رسول(ص) ادیمی" کارهایی بودند بس دشوار! اما ایشان با برنامه‏ریزی و مدیریت و تلاش پیگیر در همه این امورات موفق بودند.

11. قاطعیت

هر چند که ایشان دارای روحی بسیار لطیف و زبانی لین بودند اما در امور کاری و سازمانی از قاطعیت بالایی برخوردار بودند.

12. خدمت بی منت

با توجه به خدمات شایسته و موفق ایشان در استان هیچ وقت بر کسی منت ننهادند و در خواست جبران نداشتند؛ بلکه بجد معتقد بودند که:

تو نیکی می‏کن و در دجله انداز  /  که ایزد در بیابانت دهد باز

در پایان امید است همه ما بخصوص بسیجیان و پاسداران این خصائص اخلاقی را به عنوان یادگار از ایشان در جوهره وجودی خودمان تقویت کنیم و از ایشان الگو بگیریم . ان‏شا الله.

سایه مقام معظم رهبری مستدام و ظهور امام زمان(عج) نزدیک باد.