خاطره ای از سردارشهید حاج قاسم میرحسینی
پنجشنبه, ۱۵ بهمن ۱۳۹۴، ۰۴:۲۹ ب.ظ
اگر چه ماه وروز این خاطره یادم نیست ولی دراوایل نیمه دوم سال 1360 بود که جلسه شورای کشاورزی شهرستان که درآن زمان از مهمترین نشست های کارشناسی منطقه سیستان بود درسالن اجتماعات شهرداری زابل بریاست فرماندار وقت(مهندس مرادی مطلق) وباحضور مهندس شهرکی نماینده مردم زابل تشکیل وطی آن بنا بود ازطرف بسیج سپاه نیز درخصوص کمک ادارات دراعزام داوطلبان به جبهه توسط نماینده مربوطه به جلسه ارائه شود.
حقیر هم که دراین جلسه شرکت کرده بودم بعنوان مسئول دعوت نشده بودم بلکه نیروی همراه یکی ازمسئولین بودم که تهیه یاداشت ازنکات مهم جلسه مهمترین کارم بود.
بالاخره جلسه باسخنرانی مهندس شهرکی نماینده وقت مردم درمجلس شورای اسلامی شروع شد و جلسه دراوج بود که جوانی با سن ظاهری حدود 17 ، 18 ساله وارد جلسه شد ومهندس شهرکی لحظاتی باآمدنش سکوت کرد تا ایشان درمحلش مستقر شد وسپس صحبتش را جمع بندی وطبق دستور کار فرماندار از ایشان بعنوان برادر میرحسینی نماینده سپاه یاد ودعوت کرد مطالبشان را به جلسه ارائه دهند .
بنده تازه دو ریالی ام جا افتاده بود که قاسم میرحسینی ایشان هستند(البته کم وبیش شناخت خانوادگی دورادور ازایشان داشتم چون بعضی ازاقوام ایشان بامن دوست بودند).ایشان با تلاوت آیه واَعَدُولَهُم ماالسطتعتم من القوه......وترجمه آن سخنرانی خودش راشروع کرد.
میرقاسم آنچنان زیبا ومحکم باآن لحجه شیرینش صحبت کردو درمیانه راه به مسئولین درعقب بودن ازمردم تذکر داد که متوهم شدم شاید ایشان مستقیم از حضرت امام دستور میگیرد ودرنهایت سخنانش را بقدری نیکوتر ازشروعش جمع بندی کرد که دهان من وبعضی ها که کمترازاو شناخت داشتند باز ماند.
میرقاسم میرحسینی (سردار شهید) بعدازختم صحبت هایش بدلیل مشغله کاری ازحاضرین عذر خواهی و جلسه را ترک نمود.
باترک جلسه توسط این عزیزبزرگوار تازه غبطه خوردن من نسبت به وی آغاز شد، من که ازنظر سنی حدود 8 سال ازاوبزرگتربودم فکر میکردم حداقل 20 سال ازاو عقب ترم ، به عمق اطلاعات او ازاوضاع واحوال کشور ، آشنایی با شخصیت حضرت امام(ره) وازهمه مهمتر تفسیر ومفاهیم قرآنی ارائه شده ازسوی او بسیار فکرکردم .
خوب یادمه که شهید میرحسینی را دیگه رو در رو ندیدم ودرهمین خلصه ی مادی بودم ...و بودم که شنیدم این سردار 23 ساله سیستانی افلاک نشین شده و ره صد ساله را یک شبه طی کرد و ما اندر خم یک کوچه ایم هنوز!!!
